تحلیلی درباره نقش گوته در گفت‌وگوی فرهنگ‌ها
کتاب «مرواریدی شاعرانه از دانش عظیم شرق» نوشته آنکه بوزه در آلمان منتشر شد. در این کتاب درباره دانش عظیم گوته از شرق و اندیشه شرقی بحث شده است.
به گزارش خبرگزاری ایبنا، ۲۰۰ سال از انتشار «دیوان غربی ـ شرقی» یوهان وولفگانگ فون گوته، فیلسوف، ادیب و دانشمند مشهور آلمانی می‌گذرد و این اثر هنوز محبوبیت زیادی در میان علاقه‌مندان به شعر دارد. این دیوان برای نخستین بار در سال ۱۸۱۹ به چاپ رسید و به سرعت به یکی از مهم‌ترین آثار ادبی جهان تبدیل شد.
کتاب «مرواریدی شاعرانه از دانش عظیم شرق» نوشته آنکه بوزه (Anke Bosse) که به تازگی در آلمان منتشر شده نیز به تحلیل «دیوان غربی ـ شرقی» گوته می‌پردازد.
آنکه بوزه در این کتاب سعی می‌کند تا چگونگی شکل‌گیری دیوان «غربی ـ شرقی» را مورد بررسی قرار دهد. فراموش نکنیم که گوته تحقیقات بسیاری نیز درباره قرآن کریم داشت و این در دانش او نسبت به شرق موثر بود. بوزه در کتاب جدید خود به این پرسش پاسخ می‌دهد که گوته چطور از دانش عظیم شرقی، الهام گرفته و دیوانی را خلق کرده که به ادبیات غرب تعلق دارد؟
در کتاب «مرواریدی شاعرانه از دانش عظیم شرق» ۱۶ شعر از دیوان غربی ـ شرقی مورد بررسی قرار گرفته است. این بررسی‌ها نشان می‌دهد که گوته این اشعار را با الهام از ادبیات فارسی و عربی، مطالعات درباره مشرق زمین و اندیشه رایج در این دیار و همچنین عشقی که به ماريان فون ويلمر داشته، سروده است.
این کتاب فرصتی برای علاقه‌مندان به اشعار گوته است تا بیشتر با آثار او و نگاهش آشنا شوند. همچنین مترجمان ایرانی آثار آلمانی زبان نیز با ترجمه این کتاب می‌توانند شناخت ایرانیان از گوته را بیشتر کرده و بر آشنایی این اندیشمند برجسته آلمانی از فلسفه و عرفان شرق و ایران تاکید کنند. همچنین ترجمه این کتاب می‌تواند قدمی برای تحقق هرچه بیشتر گفت‌وگوی فرهنگ‌ها در زمانه حاضر باشد.
گوته در سال ۱۸۱۴ برای اولین‌بار از طریق ترجمه جوزف فون هامر با اشعار حافظ، آشنا شد و از آن زمان، حافظ در ادبیات گوته جایگاه خاصی پیدا کرد. گوته در سراسر «دیوان غربی ـ شرقی» بارها درباره اندیشه، فلسفه، گفته‌ها و شخصیت حافظ نوشته شده و خود را مرید حافظ و تحت تاثیر جهان بینی و اندیشه او بیان کرده است.
این فیلسوف برجسته آلمانی با نگارش دیوانش ارتباطی به دور از تعصب فرهنگی و مذهبی را پدید آورده و با اینکار بهترین فضای گفت‌وگویی میان فرهنگ‌ها را آموزش می‌دهد. شاید یک دلیل محبوبیت این دیوان در میان مردمان همه جهان از هر طیف و سلیقه‌ای، زیرساخت‌های فرهنگی این اثر سترگ باشد.