طبیعت، خویشتن گسترش یافته آدمی است. 1
ما همگی در آغوش طبیعت پرورش یافته‌ایم؛ چه قبل از تولد و چه پس از آن.
آب صاف و روان، هوای پاک و فرح‌بخش و غذای سالم هدیه‌هایی است که از سوی طبیعت به ما ارزانی شده است.
همه میهمان طبیعتیم و بر سر سفرۀ او نشسته‌ایم.
احترام به طبیعت با چگونگی رفتار ما معنی پیدا می‌کند.
آب را آلوده نکنیم، هوا را نیالائیم، و در مصرف اسراف نکنیم.
بوته‌های بیابان جایگاه کیسه‌های پلاستیکی ما نیست.
جوی‌ها، رودخانه‌ها و ساحل دریا زباله‌دان خانه‌های ما نیست.
نگاهی تازه به رفتار خود با طبیعت کنیم.
ما به طبیعت نیاز داریم نه او به ما!
پس بیاییم به طبیعت بازگردیم. آغوش او همیشه برای ما باز است.
او مهربان است.
او جلوه‌گاه مهر آفریدگار است.
به طبیعت سلام کنیم.
****************
1- منبع : کتاب درباره دیالوگ نوشته دیوید بوهم