دعوت هنرمندان به صلح و گفت‌وگو/ همت کنیم تا مسائل را با گفت‌وگو به صلح ختم کنیم
محمود دولت‌آبادی و بهروز غریب‌پور در گفت‌وگو با روزنامه «جامعه فردا» از ضرورت گفت‌وگو برای صلح در خاورمیانه گفتند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی کانون گفت‌وگو، روزنامه «جامعه فردا» در صفحه ۱۱ شماره چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۶ گفت‌وگوهایی با محمود دولت‌آبادی و بهروز غریب‌پور درباره ضرورت گفت‌وگو و پرهیز از جنگ طلبی با توجه به وضعیت خاورمیانه، انجام داد که متن آن را در ادامه مطالعه خواهید کرد.
محمود دولت‌آبادی: حفظ صلح به شجاعت بیشتری نیاز دارد
مردم به‌طور معمول هیچ علاقه‌ای به جنگ ندارند. جنگ‌طلبی یک فتنه‌خواهی است و فتنه‌خواهی از عقل به دور است. این فتنه‌خواهی اصلش زیر سر کسانی است که به قیمت ویرانی زندگی دیگران سود می‌برند. اینکه چه سودی می‌برند احتمالا سودهای کلان می‌برند، به این ترتیب من هم به عنوان یک نفر از این مردم هیچ علاقه‌ای به جنگ ندارم.
اینکه به سربازان مملکتم احترام می‌گذارم به این دلیل است که آنها مرزداران ما هستند. آنها نگه‌دارندگان این مملکت هستند. آنها برای دفاع هستند نه برای حمله به جایی. من به عنوان یک آدم این مملکت هنوز جنگ هشت ساله پایان نیافته بود، مقوله کابوس جنگ را در مقاله‌ای نوشتم و آن مقاله در سطح بین‌المللی به زبان‌های زنده دنیا توزیع و خوانده شد.
بعد از آن هم به کرات درباره ضرورت صلح نوشته و مصاحبه کرده‌ام و هنوز هم معتقدم حفظ صلح و نگه‌داشتن صلح به شجاعت بیشتری نیاز دارد تا جنگ.
بهروز غریب‌پور : صلاح انسانیت در گفت‌وگوست
هرگاه اخباری درباره جنگ می‌خوانم و می‌شنوم یاد گفته‌ای از برتراند راسل می‌افتم. از او پرسیده شده بود که به نظرش در جنگ جهانی سوم از چه ابزار جنگی استفاده می‌شود. او در پاسخ گفته بود جنگ جهانی سوم را نمی‌دانم، ولی در جنگ چهارم با چوب و چماق و سنگ به جان هم خواهند افتاد.
راسل در حقیقت به زبان غیرمستقیم فلسفی، با توجه به دو تجربه تلخ جنگ جهانی که زمین از سر گذرانده است، خبر از نابودی انسانیت، تمدن و صلح و بازگشت به دوران اولیه بشر داده است. ما در روزگار خوشی به‌سر نمی‌بریم و هر روز خبر کشتار دسته‌جمعی و حمله‌های مرگ‌آفرین می‌شنویم و گویی داریم به آن جنگ چهارم نزدیک می‌شویم. اهالی هنر و فرهنگ شاید بتوانند هشداری از این وضعیت بدهند؛ اما مسئله اصلی بسته به نظامیان و سیاسیون است و هنرمند چیزی جز دعوت به صلح، که در شعاع کمتری هم این دعوت منتشر می‌شود، ندارد. چیزی که ایران را تهدید می‌کند، این است که عده‌ای بدون در نظر گرفتن
هشت سال جنگی که جوانان بسیاری را از ما گرفت و بهترین نقاط ایران را ویران کرد، زحمات دولت آقای روحانی و تیم مذاکره‌کننده‌اش و طول و رسیدن به نقطه‌ای امیدبخش را هدر می‌دهند و به‌شکل نمادین برجام را آتش می‌زنند و این نشان‌دهنده این است که عده‌ای آب به آسیاب دشمن می‌ریزند و طبیعی است در چنین شرایطی بنده و امثال بنده چیزی جز دریغ و تأسف نداریم و تصویر هولناکی را که بر جهان سایه انداخته به‌وضوح می‌بینیم.
در این شرایط قطعا بایستی باب گفت‌وگو باز شود و دور میز مذاکره مسائل به میان گذاشته شوند. فردی چون ترامپ خواهان جنگ و نابودی بشریت است؛ او برای منافع خود و هم‌دستانش حتی حاضر نیست قانون فروش اسلحه را در کشورش تصحیح کند. در افتادن با چنین آدمی که تنها شهوت مقام و پول دارد، به صلاح انسانیت نیست.
عقلای نظام به‌رغم اینکه قطعا مورد هجوم عده‌ای قرار می‌گیرند و متهم شوند؛ اما بایستی با هرکسی از هر نوعی باب گفت‌وگو را بگشایند. این باور که حقیقت از زبان لوله تفنگ شلیک می‌شود، باید منسوخ شود؛ زیرا جنگ، ولو به اندازه محدود، نابودکننده دستاوردهای یک ملت و یک تاریخ است. پاپس کشیدن از برخی مواضع و رسیدن به نقطه انسانیت دشوار است اما این کار در شأن کسانی است که به خداوند، عقوبت و بهشت و دوزخ باور دارند.
ایمان ندارم می‌توان آدمی مثل ترامپ را به زیر کشید، اما می‌توان ملتی مثل آمریکا را آگاه کرد که اکثریت مردم ایران خواهان جنگ نیستند. باید همت کرد تا نمایندگان ما دور میز مذاکره بنشینند و مسائل را با گفت‌وگو به صلح ختم کنند.