نماینده مجلس باید گفت‌وگو را ترویج دهد نه عصبانیت را
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی کانون گفت‌وگو به نقل از سایت خبری تحلیلی عصر ایران، مصطفی داننده در نقد رفتار هاجر چنارانی، نماینده مردم نیشابور در مجلس شورای اسلامی در برخورد با سیدجواد حسینی، معاون سیاسی و امنیتی استاندار خراسان رضوی در اختتامیه همایش ملی «زن، خانواده و سلامت» در نیشابور، یادداشتی نوشته است.
متن یادداشت او را در ادامه می‌خوانید.
بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران از مجلس و نمایندگان آن به عنوان «عصاره فضائل ملت» یاد کردند. چند صباحی است اما رفتارهایی از برخی نمایندگان مجلس سر می‌زند که آدم تصور می‌کند خانه ملت تنها عصاره فضائل ملت نیست و بعضی نمایندگان ناهنجاری‌های اجتماعی را با خود به همراه دارند.
نمونه بارزش رفتار روز گذشته هاجر چنارانی نماینده نیشابور با سیدجواد حسینی، معاون سیاسی و امنیتی استاندار خراسان رضوی در اختتامیه همایش ملی «زن، خانواده و سلامت» در نیشابور بود.
برخورد تند خانم نماینده با معاون استاندار که حتی در آستانه درگیری فیزیکی هم پیش رفت و کم بود جناب معاون با پایه میکروفن مورد ضرب و شتم قرار بگیرد تنها به این دلیل بود که حسینی به صورت سهوی یا عمدی از واژه « خراسان غربی» استفاده کرده بود.
گویا ماجرا اعتراض این نماینده به معاون استاندار بر می‌گردد به یك دعوای نه چندان كهنه میان سبزوار و نیشابور بر می‌گردد. حسینی، معاون استاندار خراسان اصالتا سبزواری است. او دو ماه پیش در حین سخنرانی از عبارت خراسان غربی استفاده كرده بود. تشكیل خراسان غربی پروژه‌ای است كه سبزواری‌ها پیگیر شكل‌گیری آن هستند و نیشابوری‌ها با آن مخالفند.
ماینده زن مجلس در حالی که در جایگاه حضور داشت فریاد می‌زد:« هنوز یك ماه از سخنانش نگذشته كه الان تازه آمده و عذرخواهی می‌كند. در حالی كه دو ماه فرصت داشت از مردم نیشابور معذرت‌خواهی كند. قسم بخورد و بگوید غلط كردم تا پایان عمرم…»
در ادامه چنارانی یك‌باره پایه میكروفن را بلند كرد و به طرف حسینی حركت كرد و فریاد زد: «پاشو برو بیرون.» حاضران در درگیری به زور این پایه میکروفن را از این نماینده مجلس گرفتند.
رفتار این نماینده مجلس درست مانند افرادی بود که در خیابان تصادف می‌کنند و با قفل فرمان به استقبال هم می‌روند. یا کسانی که به خاطر یک حرف به جان هم می‌افتند. گویی این خانم فراموش کرده بود که نماینده است و عصاره فضائل ملت.
جدا از اینکه او یک نماینده مجلس است، چنارانی یک خانم است و یک مادر. کسی از یک خانم و یک مادر انتظار ندارد در برخورد یا یک مشکل این چنین رفتار کند. معمولا مادرها سعی می‌کنند در بحران‌های خانوادگی فضا را آرام کنند نه اینکه بنزین به آتش اختلاف بریزند.
مردم از یک نماینده مجلس انتظار دارند با چنین اشتباهی «استفاده از واژه خراسان غربی» به صورت قانونی برخورد کند. این نماینده به راحتی می‌توانست با یک سوال در مجلس از وزیر کشور علت رفتار این معاون استاندار را جویا شود. این نماینده می‌توانست در جلسهای با استاندار این موضوع را حل کند.
نماینده مجلس باید گفت‌وگو را ترویج دهد. فلسفه پارلمان در سراسر جهان همین است. مردم یاد بگیرند که با هم گفت‌وگو کنند و حرف بزنند. گفت‌وگو کردن باعث می‌شود ما کمتر عصبانی شویم. عصبانی شدن یعنی بروز یک فاجعه. شاید اگر همراهان خانم نماینده نبودند او می‌توانست با یک پایه میکروفن یک فاجعه ببار بیاورد.
واقعا دیدن رفتار نماینده مجلس با معاون استاندار بسیار تلخ بود و آدمی را به یاد آن شعر مشهور می‌اندازد:
«هر چه بگندد نمکش می‌زنند
وای به روزی که بگندد نمک».