فقر گفت‌وگوی هنری داریم/ ذات نخستین سالانه نمایشی گفت‌وگویی است
حمید پورآذری گفت: «متأسفانه ما در هنر فقر گفت‌وگو داریم و می‌توانم به جرأت بگویم که در تئاتر این فقر بسیار وجود دارد.»
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی کانون گفت‌وگو به نقل از روزنامه ایران، نشست خبری نخستین سالانه اجراهای بینارشته‌ای تهران (سابت) با حضور حمید پورآذری و دیگر هنرمندان حاضر در این رویداد هنری دیروز در کتابفروشی «هنوز» برگزار شد. حاضران در این نشست بر فقر جامعه هنری ایران در زمینه گفت‌وگوی هنری تاکید کردند.
در ابتدای این نشست، حمید پورآذری مدیر برگزاری این سالانه نمایشی با ارائه توضیحاتی از روند برگزاری این مراسم طی سال‌های گذشته به تشریح برنامه‌های امسال آن پرداخت. پورآذری با اشاره به اینکه از حدود سه سال پیش ایده برگزاری این سالانه به وجود آمده بود، گفت: من در گذشته تجربه کاری مشابهی با این سالانه داشته‌ام، مثلاً در سال ۸۹ یا بعد از آن در اردیبهشت‌ماه سال ۹۵ در فرهنگسرای نیاوران فعالیتی شبیه به هدف این سالانه با خانم بیتا فیاضی داشتیم. متأسفانه ما در هنر فقر گفت‌وگو داریم و می‌توانم به جرأت بگویم که در تئاتر این فقر بسیار وجود دارد. او در ادامه افزود: ما باید بتوانیم با هم حرف بزنیم و همه در یک سطح قرار بگیریم، کسی بر دیگری ارجحیت نداشته باشد و به هم احترام بگذاریم. هنر نمایشی به اندازه هنر تجسمی و هنر موسیقی مهم هستند و باید همه در یک سطح قرار بگیرند. در این سالانه کسی سفارش‌دهنده نیست و در واقع این یک مجموعه است.
توجه به «گفت‌وگو» در سابت
پورآذری درباره برگزاری نخستین دوره این سالانه با اشاره به اینکه ذات این پروژه «گفت‌وگو» است، گفت: اجرای این برنامه برایمان مقداری عجیب است. ما برای اینکه بتوانیم بدرستی خطاها را بشناسیم، سالن تئاتر را برای اجراها انتخاب کردیم تا از این طریق دردسرهای کمتری داشته باشیم و بیشتر به خود کار بپردازیم. ولی این امکان وجود دارد که اجراها در فضاهایی به غیر از سالن تئاتر قرار بگیرد. محدودیت‌های ما فقط صحنه و زمان بود وگرنه هرکس به هر صورتی که دوست داشته کار را انجام داده و صحنه‌اش را چیده است. البته چینش و انتخاب افراد را من انجام دادم. او با بیان اینکه افرادی که در این پروژه حضور دارند تجربیات مختلفی در حوزه‌های هنری داشته‌اند، گفت: مسأله‌ای وجود دارد و آن این است که حیطه هنرها در دوران معاصر به صورتی درآمده که خیلی قابل تفکیک نیستند و همه چیز با هم ادغام شده است. بنابراین افرادی هم که در این سالانه حضور دارند دارای تجربیات مختلفی در حوزه‌های تجسمی، تئاتر و موسیقی هستند.
در سابت هیچ چیز پیش‌بینی نشود
«احسان رسول‌اف»، از دیگر مسئولان برگزاری این سالانه نیز گفت: از دیدگاه یک تهیه‌کننده مهم این است که هنرمند را در وضعیت پیش‌بینی نشده قرار دهیم تا از این طریق بتوانیم آنها را درگیر و دلمشغولی تازه‌ای به آنها بدهیم. این یک فرصت است و تلاش شد که در این سالانه هیچ چیز پیش‌بینی نشود و قرار گذاشتیم چیزی هم تحمیلی نباشد. سابت قرار است که هیچ‌گاه ثابت نباشد و هیچ وابستگی به زمان و مکان و تعداد هنرمندان ندارد و فکر می‌کنم تنها قید ما برگزاری با روحیه آزاد خواهد بود.
گفت‌وگو عنصر مهم اجراهای سابت
در ادامه این نشست ماکان اشگواری، سمانه زندی‌نژاد، بهرنگ صمدزادگان، مهدی ساکی، احمد سلگی، رضا کولغانی، پویان باقرزاده و رام درباره فعالیت خود در این سالانه و اجراهایی که خواهند داشت توضیحاتی را درخصوص اینکه گفت‌وگو عنصر مهمی در نشست‌های آنها بوده و تأثیر زیادی روی تصمیمات و اجراهای آنها داشته ارائه کردند. در پایان این نشست مسئول برگزاری این سالانه بیان کرد: چهار گروه داریم که هرکدام متشکل از ۳ هنر نمایش، موسیقی و تجسمی است، هر گروه ۱۵ شب به روی صحنه می‌روند که از ۱۵ آذرماه اجراهای آنها آغاز می‌شود. «لیما» و «بالِ پنجم» دو اثری هستند که اجراهای خود را از ۱۵ آذرماه آغاز می‌کنند و نمایش «زن بور» و «رام شدگی» از اول دی ماه به روی صحنه می‌روند. «لیما» به نویسندگی ماکان اشگواری و سمانه زندی‌نژاد و گلرخ نفیسی به‌عنوان مشاور تجسمی هر شب ساعت ۱۹ در تئاتر مستقل به روی صحنه می‌رود. همچنین «بالِ پنجم» با اجرای مهدی ساکی و نویسندگی و کارگردانی احمد سلگی و بهرنگ صمدزادگان به‌عنوان هنرمند تجسمی هر شب ساعت ۲۱:۳۰ در تئاتر مستقل به روی صحنه می‌رود.