مهارت شنیدن
این روزها در خانه فرصت بیشتری برای صحبت کردن فراهم می‌شود. برای همین، هفته اول به گوش‌دادن و انواع آن بیشتر توجه می‌کنیم.
گوش فرادادن به دیگری، فراتر از شنیدن حرف‌های اوست. در گوش‌دادن تلاش می‌کنیم، منظور گوینده را از ورای جمله‌ها و کلماتی که بکار می‌برد درک کنیم. این کار یک گوش‌دادن فعالانه است.
معمولا درحال شنیدن فکر هم می‌کنیم. حتی ممکن است در ذهن خود دست به کار جور کردن پاسخ‌هائی برای طرف مقابل هم بشویم. این فعالیت ذهنی، شنیدن را تضعیف می‌کند و ما را از درک منظور اصلی گوینده باز می‌دارد. و درصورت اظهار بی‌هنگام پاسخ‌های از پیش آماده شده، ممکن است سوءتفاهم بوجود بیاورد.
بنابراین هنگام گوش‌دادن ذهن خود را در حالت آرامش و سکوت قرار می دهیم. یعنی صدای ذهن خود را خاموش می‌کنیم تا صدای طرف مقابل را بهتر بشنویم. و به حالت‌ها و حرکت‌های چهره، لحن و احساس طرف مقابل و حتی به سکوت‌های کوتاه او در حین حرف زدن توجه می‌کنیم.
این حالت درونی در حرکت‌های چهره و احساس ما نیز نمایان می‌شود و گوینده به نحوه شنیدن ما اعتماد کرده و راحت‌تر به بیان نظر و احساس خود می‌پردازد. یعنی به گونه‌ای گوش می‌دهیم که دیگری بتواند خود واقعی‌اش را بیان کند.
البته وقتی ذهن خاموش است ممکن است پرسش‌هائی در آن نقش ببندد. ولی صبر می کنیم تا صحبت‌های گوینده به پایان برسد آنگاه با دقت آنها را مطرح می‌کنیم.
بدینوسیله، مهارت گوش‌دادن فعال را در خود بوجود می‌آوریم.