اولین کارگاه زیستگویی در محل کانون گفتوگوی مؤسسۀ امام موسی صدر برگزار شد. آرش رییسی و حبیب سهیلی از راهنماهای کانون گفت و گو و همچنین اعضای گروه سپیدار راهنماهای این کارگاه بودند. گزارش زیر روایت آنان از این کارگاه است:
گروه سپیدار، چند سالی است که در مسیر به کارگیری عملی گفتوگو برای همفکری در خصوص مسائل محیطزیستی گام برمیدارد. این بار فرصت آن را داشتیم که در کنار راهنمایان کانون گفتوگو، زیستگویی کنیم. زیست گویی، گفتگویی همدلانه است در خصوص محیطی که در آن زندگی میکنیم؛ از آب گرفته تا آثار تغییرات اقلیمی و حفاظت از خدمات اکوسیستمهای مختلف موجود بر روی کره زمین. در زیستگویی، فرصت مییابیم تا در فضایی تعاملی، با مشارکت در فعالیتهایی متنوع به درک بهتری از تأثیر رفتارمان بر محیط زیست برسیم.
در این کارگاه، فرصت اجرای فعالیت های مختلفی را برای شرکت کنندگان در دو نوبت صبح و عصر داشتیم. در کنار هم از کمیابی منابع آب و پیچیدگی مدیریت آن گفتیم و شنیدیم، از تغییر اقلیم و نقش تصمیمات انسانی در آن و رابطه تغییر اقلیم با شیوه زندگی شرکتکنندگان. استفاده از منابع مشترک و خدمات اکوسیستم را بیشتر شناختیم. در یکی از تمرینهای کارگاه در کنار هم رقابت برای دستیابی به منابع محدود آب را تجربه کردیم و با کمبود کمی و کیفی آب آشنا شدیم. استانهایی را اداره کردیم که در مواجهه با شرایط مختلف اقلیمی و آب و هوایی باید منابع خود را برای تأمین رفاه شهروندانشان مدیریت و محافظت میکردند.
استفاده مشترک از ذخایر طبیعی را با تمرین ماهیها بررسی کردیم و ضرورت همکاری برای پیشگیری از بحرانهای محیطزیستی را از نزدیک لمس کردیم.شرکتکنندگان در کنار تالابی ساکن شدند، شغلی یافتند و با استفاده از منابع آن به فعالیتهای اقتصادی گوناگون پرداختند؛ اما این همه داستان نبود!
تغییر اقلیم و تأثیر همه جانبه آن بر کره زمین و زندگی ما، موضوعی نبود که بتوان از آن گذشت، شرکتکنندگان با توجه به سبک زندگی خود، میزان تولید گازهای گلخانهایشان را شناختند و رد پای خود در تغییرات اقلیم را مشاهده کردند؛ و بعد از همه فعالیتهای فوق به گفتوگو در این خصوص نشستند.
بار دیگر و با جدیدترین فعالیتهایمان، همفکری درباره مفاهیم محیط زیستی را در کنار دوستانی قدیمی تجربه کردیم و یادگرفتیم. گروه سپیدار از کانون گفتگو سپاسگزار است که امکان این تجربه جدید را برای ما فراهم آورد. بازخوردهای شرکت کنندگان در پایان روز و رضایت آنها، به ما انرژی مضاعفی برای ادامه مسیر طولانیای داد که در پیش رو داریم.